Sanne: Kuching

Smiddags kwam ik aan op Borneo. Vanuit het vliegtuig zag het eruit zoals ik verwachte: heel veel groen. Ik lande en reed mee met een heel leuk Brits koppel, vanaf daar nog een stukje gelopen naar mijn hostel. Super leuk hosteltje, maar helaas niet al te veel mensen. Ik heb heerlijk langs de boulevard gelopen, die erg bruisend was voor Aziatische begrippen (nog steeds niks in vergelijking met Europa. Er loopt een handjevol mensen, maar er weliswaar restaurantjes en je kon er überhaupt lopen. Dat is vaak al bijzonder). Ik heb heerlijk de lonely planet erbij gepakt en bekeken wat er allemaal te doen is in dit plaatsje.

De volgende dag zou ik wel even een stuk gaan wandelen en de Santabong Mountain beklimmen en daarna naar het strand gaan. Het werd alleen de berg op. De berg was maar 800 meter hoog, maar desondanks (en wat korte stoppen bij watervallen) koste het me toch bijna 4 uur om aan de top te komen. Het was ontzettend steil. Met touwladders, touwen en soms alleen maar boomwortels moest ik sommige stukken echt omhoog klauteren. Ontzettend leuk maar ontzettend zwaar. Af en toe hing ik aan een half kapotte touwladder te hangen, keek ik naar beneden en dacht ik: ‘is dit nou wel verstandig om alleen te doen?’ maar als ik dan opzij keek en het geweldige uitzicht over zee zag, besloot ik elke keer dat het de moeite waard was. Ik nam veel rust zodat ik goed gefocust bleef, want ik merkte meteen aan mezelf dat als ik moe werd, een ongelukje in een klein hoekje zat. De top was inderdaad geweldig. Ik zag allerlei nationale parken, riviertjes, dorpjes, eilandjes en de zee liggen. Ik heb mijn badhanddoek uitgeslagen en heb mezelf 2 uur lang met het uitzicht en een boek vermaakt. De tocht naar beneden was gelukkig minder zwaar, maar mijn benen en armen waren al wel goed moe. In twee uurtjes was ik beneden en kon ik mee liften met een lieve man die me vanalles vertelde over de omgeving, de net nieuwe boulevard waardoor zijn ouders moesten verhuizen etc. Erg interessant. Eenmaal terug ben ik op een terras geploft, heb gegeten als een paard en 3 fruitsmoothies gedronken voor vitamines, heb ik met veel moeite nog gedoucht en ben in bed geploft.

De volgende dag heb de bus om 8 uur gepakt naar Bako national park. Omdat het getij niet goed was( en ik niet zo associaal ben als de andere 100 toeristen die later kwamen dan ik en zich er gewoon voor duwen), zat ik pas om 12 uur in de boot naar het schiereiland. De Britten met wie ik eerder een taxi had gedeeld, waren er ook. Samen met nog 2 anderen hebben we een wandeling gemaakt over het eiland. Het is een bizar nationaal park met allerlei verschillende soort natuur. Het eerste stuk was over mangrove, daarna jungle, daarna rotsen, daarna bos en het laatste stuk over het strand waar we heeerlijk pauze gehouden hebben met uitzicht op de berg die ik de dag ervoor had beklommen. Zij deden een dagtocht en namen de boot terug en ik ben in mijn eentje nog een stukje verder gaan lopen. Eerst naar een uitzichtpunt die gelukkig niet zo hoog was (30 min lopen) en daarna nog een stuk door de jungle waar ik naar een andere mangrove liep. Echt heel leuk. In de jungle swingde de aapjes (volgens mij de Neusaap, maar zaten redelijk hoog) om me heen. Ook in de mangrove apen gezien die gelukkig dichterbij zaten. Hele grappige grijze apen met grote bakkebaarden. Ik heb even heerlijk op bed gelegen, want mijn lichaam was redelijk moe van gister en ben toen enthousiast mee gegaan met de nightwalk. Het was echt meer dan geweldig. Zoveel wildlife gezien!!! De Neusaap, een uil, een Piton, meerdere keren de groene viper, allerlei soorten kikkers (bruine boomkikker, gewone boomkikker en de grijze rotskikker), slapende zwaluwen, varkens met grote harige snuiten maar het absolute hoogtepunt was de vliegende kankaroe/hond/kat (iedereen noemt het anders). Diy is een dier die zijn handen om de boom heen heeft en zo omhoog klimt. Dan zie je zijn hoofd allemaal rondjes draaien om te kijken naar welke boom hij gaat springen. Als hij springt opent die zijn armen en benen en word het een soort van vliegende theedoek met een hoofd eraan. We hebben hem twee keer zien springen!!! Echt onbeschrijfelijk vet (zoek filmpje op internet, dit wil je zien!!)

In de nacht heeft het geonweerd. Toen ik sochtends wakker werd regende het nog steeds. Heel jammer want mijn wandeling naar de waterval zat er dus niet in. Ik ben lekker bij trails in de buurt gebleven en elke keer als de regen niet zo heftig was ben ok gaan lopen. Vooral opzoek naar wilde dieren. Ik heb de Neusaap en de longtail maki van erg dichtbij gezien (de longtail wilde zelfs mijn water stelen). Verder nog de groene viper man en vrouw gezien (een lieve man die me die aan wees), een gids wees me nog een andere niet giftige slang aan maar hij oogde voor mij precies hetzelfde), verder nog zo’n slapende vliegende kangaroe gezien en een mooie leguaan. Ik heb me niet verveeld in ieder geval. Om iets over 1 nam ik met een Maleisisch koppel die op vakantie waren de boot terug. Ondanks dat ik geen woord met ze gewisseld had, vroegen ze of ik mee wilde naar een wildlife center met hen. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen. We zijn eerst door het wetland nationaal park gereden, wat wel leuk was, maar opzich ook gewoon een wetland. Ze stonden erop om mijn kaartje te betalen. Hier allerlei verschillende dieren gezien die naar mijn mening in veel te kleine kooitjes zaten, maar als het goed is weer naar het wild gaan als ze er klaar voor zijn (in hoeverre dat gebeurd vraag ik me ook af). Er waren ontzettend veel grote krokodillen, de nacht kat oid, en soort reuze miereneter, uilen, veel soorten andere vogels, gibbons, kleine appjes en 1 gigantische Orangutan. Heeel erg mooi dier, echt prachtig maar in zo’n klein hok dat ik er nauwelijks van kon genieten. Deze mensen waren moslim en moesten eerst bidden (bidden moet voor 17.00) en ik ben ondertussen nog een mini jungle wandeling gaan maken van 15 minuten om kennis te maken met ‘de echte jungel’. Nou prima. Op de terugweg hebben ze nog klok fruit voor me gekocht, wat dezelfde structuur heeft als een appel. Blijkbaar kon je een deel van de vrucht niet opeten, want zij gooide steeds iets uit het raam, maar ik ben er niet achter gekomen wat en heb steeds gewoon die hele vrucht naar binnen gewerkt. Voor het hotel hebben ze me afgezet, wat erg fijn was aangezien het stortregende. Om deze reden heb ik ook lekker, veel te duur, veel te westers bij hrt hostel gegeten.

De dag erna had ik afgesproken met de Britten om gaan wandelen in Kubah national park. Een van hen voelde zich niet lekker en aangezien mijn lichaam ook niet 100% was, besloot ik niet te gaan wandelen maar naar het Orangutan centrum te gaan (wat ik eigenlijk de dag erna wilde doen). Hier leven de dieren in het wild, maar is er twee keer per dag een voeder moment waar ze soms wel, soms niet en soms maar enkele op af komen. Altijd maar hopen op geluk. Er kwamen die Orangutan. Je zag boomtoppen terug springen en van alles bewegen. Eerst kwam er een mannetje, echt een enorm dier. Ik was al helemaal blij dat er überhaupt 1 was gearriveerd want het duurde best wel lang. We hadden geluk, tien minuten voor we weg moesten kwam er nog een moeder met een kind! Super leuk om ze te zien bewegen, cocosnoten kapot zien maken en ze te zien eten. Het ziet er echt uit alsof je ze in de natuur bekijkt. De rest van de middag heb ik met de Britten op hrt terras gezeten onder een afdakje want het onweerde en regende enorm.

Mijn laatste dag ben ik alsnog naar Kubah national park vertrokken. Het was een makkelijke trail waar mijn nog steeds beetje vermoeide lichaam erg blij mee was. Het was een heerlijk tropisch bos met mooie uitzichtpunten. Heerlijk om alleen door het bos te lopen en al die dierengeluiden om je heen te horen. Aan het einde kwam ik uit bij een prachtige waterval. Hier heb ik heerlijk een boek gelezen en een douch genomen onder de waterval. Heerlijk rustig dagje.

Op dit moment ben ik aan het wachten voor mijn laatste bestemming in Maleisië: Kota Kinabalu.